Ewa Kołogórska

Z Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ewa Kołogórska
aktorka, reżyser teatralny
brak zdjecia
Data urodzenia 11 października 1925
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 25 października 2007
Miejsce śmierci Szczecin
Miejsce spoczynku Cmentarz Komunalny w Drawnie k. Choszczna



Ewa Kołogórska (1925-2007) – aktorka, reżyser teatralny, tancerka, choreograf

Życiorys

Ewa Kołogórska (wł. Ewa Kreisberg) urodziła się 11 października 1925 roku w Krakowie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Jej ojciec, Emil Kreisberg, był z wykształcenia prawnikiem po studiach w Wiedniu. W Wiedniu ukończył także konserwatorium muzyczne w klasie skrzypiec. Matka, Ella z d. Offner, była absolwentką germanistyki i romanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Śpiewała także w akademickim chórze operowym. Oboje zamieszkiwali w kamienicy przy ulicy Salinarnej (ob. Lwowska) w krakowskim Podgórzu. Tu na świat przyszła Ewa.

Obdarzona po rodzicach dużym talentem artystycznym Ewa, od najmłodszych lat uczyła się tańca i muzyki. Pierwsze sukcesy taneczne odniosła w 1932 roku w Warszawie, zdobywając drugą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Tańca. Rok później zdobyła pierwszą nagrodę na podobnym konkursie w Wiedniu. Pierwszy raz na scenie pojawiła się w wieku pięciu lat, w tytułowej roli w sztuce Beksa w reż. Marii Biliżanki. W 1934 roku wystąpiła w epizodzie w filmie Przebudzenie w reż. Aleksandra Forda i Jana Nowiny-Przybylskiego. Jako dziesięciolatka została zaangażowana do Teatru im. Słowackiego w Krakowie, gdzie u boku Juliusza Osterwy i Hanki Ordonówny zagrała Sierotkę Marysię w Ptaku Jerzego Szaniawskiego. Później występowała na innych scenach teatralnych. Biegle władała językiem niemieckim, francuskim i angielskim.

Od wiosny 1941 roku wraz z rodzicami przebywała w krakowskim getcie, gdzie pracowała przy wyrobie nakładek do żarówek. Tam straciła rodziców. Była więźniarką obozów w Auschwitz (grudzień 1944), Bergen-Belsen (w pobliżu Hanoweru) oraz w Venusbergu (k. Gellenau w Saksonii). W kwietniu 1945 roku została przeniesiona do obozu w Mauthausen. Tam pracowała w fabryce broni. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie ważyła 28 kg. W 1945 roku wyszła za mąż za lekarza, ktorego poznała w obozie. Po powrocie do Polski zamieszkała w Brodnicy, rodzinnych stronach męża. Po rozwodzie, w 1947 roku powróciła do Krakowa. W 1948 roku zdała do szkoły teatralnej w Łodzi. Studia kontynuowała w Warszawie na Wydziale Aktorskim PWST. W 1950 roku, po ukończeniu studiów, wyjechała do Szczecina, z którym, oprócz kilkuletniej przerwy (1958-1963), była związana aż do śmierci. Już w 1951 roku podjęła pierwsze próby reżyserowania, początkowo jako asystent reżysera. Eksternistyczny egzamin reżyserski zdała w 1966 roku. W latach 1958-1959 była aktorką poznańskiego Teatru Polskiego i Teatru Satyryków. Później występowała na scenie warszawskiego Teatru Narodowego (1959-1961). W sezonie 1962/1963 grała w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie. W 1964 roku w Teatrze Polskim we Wrocławiu stworzyła choreografię do widowiska Popioły w reż. Marii Straszewskiej, opartym na powieści Stefana Żeromskiego. W 1975 roku wystąpiła w epizodycznej roli w filmie Grzech Antoniego Grudy w reż. Jerzego Sztwiertni.

Okres szczeciński

W Szczecinie zadebiutowała jako asystent reżysera w Państwowym Teatrze Polskim. Była aktorką i reżyserem Państwowych Teatrów Dramatycznych (1952-1958, 1963-1975). Współpracowała też z Teatrem Lalek „Rusałka” (1957), a później z Teatrem Lalek „Pleciuga” (1958). W latach 1970-1973 była kierownikiem artystycznym i reżyserem Teatru Krypta. Przygotowywała spektakle dla Opery i Operetki. Od 1976 do 1980 roku reżyserowała w Teatrze Polskim. Mimo przejścia na emeryturę w 1980 roku, aż do połowy lat dziewięćdziesiątych gościnnie reżyserowała na różnych szczecińskich scenach, m.in. w Teatrze „13 Muz”. Współpracowała także z Rozgłośnią Polskiego Radia w Szczecinie oraz z lokalnym Ośrodkiem Telewizyjnym. Była jurorką konkursów i imprez recytatorskich, m.in. Festiwalu Poezji im. K.I. Gałczyńskiego w Szczecinie.

Działała w Towarzystwie Społecznym i Kulturalnym Żydów w Szczecinie.

Zmarła 25 października 2007 roku w Szczecinie. Zgodnie z ostatnią wolą jej prochy zostały pochowane na Cmentarzu Komunalnym w Drawnie k. Choszczna. Z inicjatywy szczecińskiego Stowarzyszenia „Czas Przestrzeń Tożsamość” w 2009 roku na Cmentarzu Centralnym posadzono Drzewko Pamięci, którym uhonorowano Ewę Kołogórską jako osobę zasłużoną dla Szczecina



Teatr

Tytuł Autor / Autor libretta Kompozytor Reżyser Forma twórczości Rola Teatr Data premiery
Moralność pani Dulskiej Gabriela Zapolska Tadeusz Żuchniewski asystent reżysera Państwowy Teatr Polski (scena: Teatr Współczesny) 13 marca 1951
Panna Maliczewska Gabriela Zapolska Marian Godlewski asystent reżysera, obsada aktorska Maliczewska Państwowy Teatr Polski 7 września 1951
Maszeńka Aleksander Afinogenow Andrzej Uramowicz obsada aktorska Masza Państwowy Teatr Polski (scena: Teatr Współczesny) 30 listopada 1951
Świerszcz za kominem Charles Dickens Aleksander Fogiel asystent reżysera, obsada aktorska Tilly Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 21 marca 1952
Dwa tygodnie w „Raju” Zdzisław Skowroński, Józef Słotwiński Bronisław Kassowski obsada aktorska Barbara Kęska Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 9 września 1952
Szczygli zaułek George Bernard Shaw Marian Godlewski obsada aktorska Blanka; Służąca Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 17 grudnia 1953
Na południe od 38 równoleżnika Thai Dian Czub Emil Chaberski obsada aktorska In Sen Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 8 maja 1954
Wielki człowiek do małych interesów Aleksander Fredro Maria Straszewska obsada aktorska Aniela Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 1 sierpnia 1954
Ponury zalew (z cyklu: Szczecińskie Wieczory Satyryczne) Henryk Livor-Piotrowski i Ryszard Pietruski (oprac. tekstów) obsada aktorska Państwowe Przedsiębiorstwo Imprez Estradowych, Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 24 stycznia 1955
Dom lalki (Nora) Henrik Ibsen Marian Godlewski asystent reżysera, obsada aktorska Nora Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 1 czerwca 1955
Ostry dyżur Jerzy Lutowski Ludwik Benoit obsada aktorska Pielęgniarka Zofia Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 19 listopada 1955
Igraszki trafu i miłości Pierre Marivaux Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Scena Kameralna) 26 listopada 1955
Rozbójnik Karel Čapek Ludwik Benoit współpraca reżyserska, obsada aktorska Mimi Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 15 czerwca 1956
Spotkanie Jean Anouilh Jan Maciejowski obsada aktorska Izabella Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 20 lipca 1956
Baśń o zaklętym kaczorze Maria Kann Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Lalek „Rusałka” 21 stycznia 1957
Mazepa Juliusz Słowacki Stefan Drewicz obsada aktorska Amelia, żona wojewody Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 21 lutego 1957
Pułapka na myszy Agatha Christie Jan Maciejowski asystent reżysera, obsada aktorska Panna Casewell Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 3 marca 1957
Krzesiwo Hanna Januszewska Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 26 stycznia 1958
Żart olszowiecki Hanna Januszewska Ewa Kołogórska, Melania Karwatowa reżyseria Teatr Lalek „Pleciuga” 15 marca 1958
Cezar i Kleopatra George Bernard Shaw Jan Maciejowski asystent reżysera, obsada aktorska Kleopatra Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 17 kwietnia 1958
Sen nocy letniej William Shakespeare Zbigniew Kopalko asystent reżysera, obsada aktorska Puk Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 4 października 1958
Grzegorz Dyndała Molière Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Estrady Szczecińskiej 1958
Zawisza Czarny Juliusz Słowacki Ryszard Bukowski Andrzej Witkowski obsada aktorska Zoraina-Manduła Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 24 sierpnia 1963
W kręgu podejrzeń Robert Thomas Ewa Kołogórska reżyseria, obsada aktorska Luiza Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 24 listopada 1963
Erotyki i jazz (z cyklu: Przy kominku) Małgorzata Hillar recytacje Klub „13 Muz” 26 listopada 1963
Magik i małpiszon (montaż satyryczno-liryczny) Konstanty Ildefons Gałczyński Ewa Kołogórska dobór i montaż tekstów, reżyseria Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Imprez Artystycznych „Estrada” (sala Kameralna Zamku Książąt Pomorskich) 16 grudnia 1963
Życie paryskie Władysław Krzemiński wg Henri Meilhaca i Ludovica Halévy Jacques Offenbach Ewa Kołogórska reżyseria Państwowa Operetka w Szczecinie 16 czerwca 1964
Mąż i żona Aleksander Fredro Ewa Kołogórska reżyseria, obsada aktorska Elwira Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 7 października 1964
Balladyna Juliusz Słowacki Maria Straszewska współpraca reżyserska, obsada aktorska Balladyna Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 13 marca 1965
Trzy białe strzały Jan Makarius Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 20 lutego 1966
A jednak się kręci... Jerzy Broszkiewicz (fragm. sztuki Koniec księgi VI), Bertold Brecht (Żywot Galileusza) Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Rozmów (Oficerski Klub Garnizonowy) 29 marca 1966
Mordercy i świadkowie Tadeusz Polanowski Jan Maciejowski obsada aktorska Pani Paine Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 24 czerwca 1966
Paryżanin Claude Magnier Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 18 listopada 1966
Lato Tadeusz Rittner Andrzej Ziębiński obsada aktorska Maja Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 12 marca 1967
Dom kobiet Zofia Nałkowska Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 22 września 1967
Wujaszek Wania Antoni Czechow Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 3 grudnia 1967
Pan Wokulski Bolesław Prus Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 23 lutego 1968
Królowa przedmieścia Konstanty Krumłowski Ewa Kołogórska reżyseria i opracowanie tekstu Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 22 września 1968
Kot w butach Zenon Laurentowski Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 19 października 1968
Skiz Gabriela Zapolska Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 20 grudnia 1968
Nowe Wyzwolenie Stanisław Ignacy Witkiewicz Jowita Pieńkiewicz obsada aktorska Tatiana Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Imprez Artystycznych (Klub „13 Muz”) 26 kwietnia 1969
Wilki w nocy Tadeusz Rittner Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 12 czerwca 1969
Królowa Śniegu Eugeniusz Szwarc Jowita Pieńkiewicz obsada aktorska Królewna; Mała Rozbójniczka Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 7 listopada 1969
Eros i Psyche Jerzy Żuławski Maciej Prus obsada aktorska Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 28 lutego 1970
Kroniki szczecińskie (montaż literacki) Jadwiga Adamowicz i Teresa Worono (oprac.) Jerzy Andrzej Marek (piosenki) Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Rozmów 15 marca 1970
Wesele Stanisław Wyspiański Józef Gruda obsada aktorska Radczyni Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 10 maja 1970
Jadzia wdowa Ryszard Ruszkowski Henryk Tadeusz Czarnecki obsada aktorska Apolonia Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 9 lipca 1970
Wybraniec czyli Historia o dobrym grzeszniku (grane także jako Legenda o dobrym grzeszniku) wg Thomasa Manna i Eposu średniowiecznego spisanego przez Hartmana von Aue Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 4 października 1970
Drewniaczek Ludwik Świeżawski Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) 31 października 1970
Oświadczyny Antoni Czechow Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 1970
Miłość czysta u kąpieli morskich Cyprian Kamil Norwid Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 10 stycznia 1971
Wszystko w ogrodzie Edward Albee Czesław Staszewski obsada aktorska Pani Tooth Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 4 lutego 1971
Przepis ze starej kroniki Jerzy Broszkiewicz Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 28 marca 1971
Corrida (monodram) Zofia Posmysz Ewa Kołogórska opracowanie i reżyseria Teatr Krypta 17 maja 1971
Księżniczka na opak wywrócona Pedro Calderon de la Barca Ewa Kołogórska reżyseria Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 27 czerwca 1971
Meza, babka Heliogabala Ewa Nawrocka Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 15 listopada 1971
Rzecz o Alkasynie i Nikolecie Anonim z XIII wieku Ewa Kołogórska adaptacja i reżyseria Teatr Krypta 6 marca 1972
Pan Puntila i jego sługa Matti Bertolt Brecht Czesław Staszewski obsada aktorska Pastorowa Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) 16 kwietnia 1972
Dwie ekscelencje na bezludnej wyspie (Generałowie na bezludnej wyspie) Michał Sałtykow-Szczedrin (adaptacja Władysław Wojciechowski) Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 15 maja 1972
Dzieci i wnuki Zofia Chądzyńska Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 8 stycznia 1973
Kariera (monodram) Zofia Posmysz Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 1973
Machiavelli (musical) Antoni Marianowicz i Ryszard Marek Groński wg komedii Mandragora Nicolo Machiavellego Jerzy Wasowski Ewa Kołogórska reżyseria Państwowy Teatr Muzyczny 20 października 1976
Wyprawa po zielony metal Jerzy Jesionowski Ewa Kołogórska reżyseria, obsada aktorska Królowa Teatr Polski 5 listopada 1976
Przedwiośnie Stefan Żeromski Janusz Bukowski obsada aktorska Kobieta I Teatr Polski 12 marca 1977
Kartoteka Tadeusz Różewicz Jan Jeruzal obsada aktorska Pani II Teatr Polski 25 maja 1977
Casus Herostrates Grigorij Gorin Ewa Kołogórska reżyseria Teatr „13 Muz” 7 listopada 1977
Przygody Zbója Madeja Ludomir Legut Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 13 grudnia 1977
Pan Tadeusz Adam Mickiewicz Andrzej Kurylewicz Janusz Bukowski obsada aktorska Teatr Polski 4 lutego 1978
Małe sztuki dla sceny jarmarcznej Muza Pawłowa obsada aktorska Teatr Krypta 13 listopada 1978
Oświadczyny Antoni Czechow obsada aktorska Teatr Krypta 13 grudnia 1978
Mistrz Piotr Pathelin Anonim francuski Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta (sala taneczna Zamku) 20 stycznia 1979
Egzamin Jan Paweł Gawlik Wanda Laskowska obsada aktorska Ekermanowa Teatr Polski 14 października 1979
Czerwony Kapturek Eugeniusz Szwarc Ewa Kołogórska reżyseria, obsada aktorska Matka Teatr Polski 24 listopada 1979; Dom Kultury „Korab” Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie
Dziecko też człowiek wg Jerzego Korczaka Ewa Kołogórska reżyseria, teksty piosenek, obsada aktorska Teatr Krypta 24 listopada 1979
Romeo i Julia William Shakespeare Andrzej Kurylewicz Janusz Bukowski obsada aktorska Pani Monteki Teatr Polski 21 czerwca 1980
Straszny dwór Jan Chęciński Stanisław Moniuszko Tadeusz Bursztynowicz praca nad słowem Państwowy Teatr Muzyczny 10 lipca 1980
Dobranoc, Bettino! (komedia muzyczna) Pietro Garinei, Sandro Giovannini Gorni Kramer Ewa Kołogórska inscenizacja, reżyseria Państwowy Teatr Muzyczny 25 czerwca 1981
Spazmy modne Wojciech Bogusławski Ewa Kołogórska reżyseria i teksty piosenek Teatr Współczesny 5 marca 1982
Halka Włodzimierz Wolski Stanisław Moniuszko Tadeusz Bursztynowicz, Ewa Kołogórska reżyseria Państwowy Teatr Muzyczny 17 czerwca 1982
Farfurka królowej Bony Anna Świrszczyńska Mieczysław Drobner Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Polski 6 grudnia 1984
Dom otwarty Michał Bałucki Ewa Kołogórska reżyseria, teksty piosenek Teatr Polski 8 marca 1985
Hrabina Marica Julius Brammer i Alfred Grünwald Emmerich Kálmán Aleksander Kraft (RFN), Ewa Kołogórska przekład, reżyseria Opera i Operetka 5 marca 1988
Kłopoty zbója Madeja Ludomir Legut Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Krypta 5 lutego 1989
Cygańska miłość Alfred Willner i Robert Bodanzky Franz Lehár Aleksander Kraft (RFN), Ewa Kołogórska reżyseria Opera i Operetka 20 kwietnia 1989
Krzesiwo Hanna Januszewska Ewa Kołogórska reżyseria Teatr Polski 4 czerwca 1989
Polska krew Leo Stein Oskar Nedbal Aleksander Kraft (RFN), Ewa Kołogórska reżyseria Opera i Operetka 8 czerwca 1990
Kwiat Hawajów Alfred Grünwald, Fritz Löhner-Beda, Emmerich Földes Paul Ábrahám Aleksander Kraft (RFN), Ewa Kołogórska reżyseria Opera i Operetka 14 listopada 1991
Taniec na cudzym weselu Hanna Krall Ewa Kołogórska reżyseria Teatr „13 Muz” 8 listopada 1993
Ronja, córka zbójnika Astrid Lindgren Ewa Kołogórska reżyseria Szczecin; Hamburg (Niemcy) 1994



Na scenie

  • Ewa Kołogórska (Sierotka Marysia) i Juliusz Osterwa (Student) w Ptaku - 1935 (fot. ze zbiorów NAC)

  • Jako Aniela w Wielkim człowieku do małych interesów - 1954 (fot. ze zbiorów ZASP w Szczecinie)

  • Jako Kleopatra z Jackiem Flurem (Apollodar Sycylijczyk) w Cezarze i Kleopatrze - 1958 (fot. ze zbiorów Jacka Flura)



Radio

Tytuł Autor Reżyseria (adaptacja radiowa) Obsada Data emisji
Agronomówka Tadeusz Stoiński Rajmund Fleszar, Bohdan Albert Janiszewski, Ewa Kołogórska, Irena Remiszewska, Tadeusz Stoiński (narrator) 29 listopada 1954
Jak długo można czekać na Boga Andrzej Skarzyński Mieczysław Dembowski, Aleksandra Grzędzianka, Ryszard Kolaszyński, Ewa Kołogórska 8 lipca 1957
Niezwykłe przygody barona de Crac Albert Camus Ewa Kołogórska (Alina Głowacka) Elżbieta Chołoniewska, Jerzy Ernz, Włodzimierz Grabowski, Mikołaj Müller, Wacław Ulewicz, Eugeniusz Wałaszek, Julia Zyblewska 23 lipca 1972
Słyszę stąd morze Marian Kowalski Ewa Kołogórska luty 1975



Telewizja

Tytuł Autor Reżyseria Realizacja telewizyjna Obsada Data premiery
Przepis ze starej kroniki Jerzy Broszkiewicz Ewa Kołogórska Ryszard Zawidowski Hilary Kluczkowski (Dyrygent), Irena Grzonka (Romenilla), Marian Nosek (Montigwa, mąż Romenilli), Wiesław Zwoliński (Giulio), Andrzej Richter (Padre Copullo, przeor) 11 maja 1971; powtórna emisja: 12 marca 1972 (TVP2 - Studio Współczesne)
Dwie ekscelencje na bezludnej wyspie (Generałowie na bezludnej wyspie) Michał Sałtykow-Szczedrin (adaptacja Władysław Wojciechowski) Ewa Kołogórska Janusz Rudnicki Władysław Bułka (Ekscelencja I), Tadeusz Zapaśnik (Ekscelencja II), Mieczysław Antoni Gajda (Chłop) 15 kwietnia 1972 (data rejestracji; nie wiadomo, czy spektakl był emitowany)
Zaręczyny mojej siostry (w cyklu Wieczór z Jarosławem Haszkiem) Jarosław Haszek Ewa Kołogórska Andrzej Kobyliński Krystyna Feldman, Aleksandra Ford-Sempolska, Mieczysław Banasik, Zbigniew Samogranicki, Jerzy Wąsowicz i inni 26 kwietnia 1973 (TVP 1 pr. ogólnopol.)



Artykuły w prasie (wybór)

  • 1957 – Rozważania realisty (z cyklu: Spór o teatr), „Ziemia i morze” 1957 nr 6, s. 3 i 7



Nagrody i wyróżnienia

  • 1963 – wyróżnienie za rolę Amelki w sztuce W małym dworku na III Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
  • 1966 – nagroda za rolę Ciotki Adelajdy w przedstawieniu Głód i pragnienie (PTD Szczecin) na VIII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu



Odznaczenia



O Ewie Kołogórskiej

Kologorska Ewa09.jpg
  • (...) Spośród wykonawców jedna tylko Ewa Kołogórska jako Aniela zachowała w pełni śliczny styl fredrowski, dając w tej roli i liryzm i wdzięk i humor. (Feliks Jordan, Wielki człowiek do małych interesów”, „Kurier Szczeciński” 1954 nr 185, s. 3)
  • (...) Inna jest sama Balladyna — psychologicznie o wiele bardziej złożona, kat a zarazem ofiara swoich tajemnych lęków. Piękna, bogata rola Ewy Kołogórskiej, migotliwa w swojej zmienności, ostra, głęboko przejmująca; jest w niej coś z greckich klasyków i... sporo z Freuda. (Feliks Jordan, Nowa „Balladyna”, „Kurier Szczeciński” 1965 nr 66, s. 4)
  • Iskra Marczyk (przyjaciółka, żona dyrygenta Stefana Marczyka): Ewa była wspaniałym człowiekiem wielkiego serca. (...) Zniewalający uśmiech, promienne oczy - zachęta do współistnienia. Nawet nie pamiętam, jak zrodziła się między nami ta przyjaźń serdeczna; łączyło nas wspólne zainteresowanie muzyką, teatrem, lekturami, pięknem natury To Ona zapoznawała nas z urokiem podszczecińskich lasów, wiedziała, gdzie kwitną wiosną najpiękniejsze bzy, gdzie są najserdeczniejsi ludzie w okolicznych leśniczówkach, gdzie są tajemne uroczyska pełne grzybów, saren i ptaków. Kochała przyrodę, koty, psy, a nade wszystko ludzi. Była ciekawa świata - ileż wspaniałych wycieczek odbyłyśmy razem! Długo nie wspominała o koszmarze przeszłości i nagle w pachnącym, rozgrzanym słońcem sosnowym lesie - otworzyła się i mówiła, mówiła, tak jakby chciała wyrzucić z pamięci ten ból. Potem spotykała się z młodzieżą szkolną, by przybliżyć im ten niewyobrażalny koszmar obozowy. Powstał wtedy program o Niej i film zrealizowany przez młodzież jednego ze szczecińskich liceów. Ewa nie miał swojej rodziny - wszyscy Jej bliscy zginęli podczas Holokaustu, więc szczególnym uczuciem obdarzała młodzież i dzieci; przywiązywała się ogromnie do dzieci i wnuków swoich przyjaciół. (...) Ewa miała rzadko spotykany dar zniewalania ludzi i niesienia im pomocy w najtrudniejszych momentach życia. Wszyscy odwzajemniali Jej to głębokim uczuciem i przywiązaniem. (...) Ta drobna serdeczna Istota była podporą wielu.



Ciekawostki

(2018)
  • W dniu 26 kwietnia 2009 roku w XII Liceum Ogólnokształcącym w Szczecinie otwarto wystawę poświęconą Ewie Kołogórskiej. Wystawę zorganizowano w oparciu o zbiory Książnicy Pomorskiej w Szczecinie
  • W czerwcu 2018 roku nakładem Książnicy Pomorskiej w Szczecinie ukazała się książka pod redakcją Haliny Lizińczyk i Hanny Niedbał Tu jestem tylko przejazdem.... Publikacja poświęcona Ewie Kołogórskiej zawiera m.in. fragmenty wspomnień i wywiadów aktorki, wspomnienia zaprzyjaźnionych z nią osób, wykaz jej ról i działalności reżyserskiej. Książkę uzupełnia bogaty, często unikatowy, materiał fotograficzny



Bibliografia

Inne źródła



IES64.png
Autor opracowania: Andrzej Androchowicz


Źródło: „http://pomeranica.pl/index.php?title=Ewa_Kołogórska&oldid=227299”